Gerçi aşkı umman olarak insanda görmeyi beklemek muhal bir temennî. Zîra kâinâtın her bir zerresinde dolaşan aşk, bir vücutla kayıtlı olabilir mi? Fakat öyle vücutlar vardır ki, cilâlarının şiddetinden aynalaşmış ve aşkın mutlak hüviyetini gammazlayan birer gösterici olmuşlardır. Ancak onlara bakan kendini ve aşkın saf yüzünü görebilir. Aynaya bakan kimsenin kendini eksiksiz görmesi gibi. Kâinâtı kuşatan, hayır yaratan aşk, kendi mayası iken vücûda getirdiği eserden ayrı ve uzak olabilir mi?

Ateş Ağacı, Samiha Ayverdi