"Ey aşk, padişahım sensin, benim için bir darağacı kur; asılmamış kandil evi ışıtmaz"

Dîvân-ı Kebîr, Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî

&

Darağacıdır, erenlerin mîrâcı ve suâl ki; çarmıhtır. Îsâ ruhtur.. kelîmdir Mûsâ. Sıddîk kelimelerin rûhudur.

Ölmeyince, olunmaz ve bulunmaz geçmeyince.

Olanı, bitenden duymalı!

Sevgilide biten bilir onda olanı.. ki; Leylâ'nın rengine boyanmayan Mecnûn delidir.

Akıl, aşkın potasında mum misâli eridikçe ışıktır.. karanlıktır, aklın ötesinde bir kandil kesilmiyorsa aşk.

Terâzi, ameli tartar ve bir emel cümle terâzileri.

Aşkın kantarıdır ikinin ikincisi!

Duvar dibinde Ali, orta yerde Osman ve Ömer, elinde kılıç.. Ebûbekir de sükûn.

Maksûduna mîrâç ile varıp dönen artık dönmemek üzre geldiğine vardı.

Kim öldü, derse boynunu vururum diye bir ses ve bir nidâ.. kim ki ölümsüzdür, derse O'nu yaşamamıştır.

Bir yüz ki; mîrâcı aşkın!

 "Hüzün denizinde aşk mahzun olmaz."

Mesnevî-i Mâ'nevî, Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî 

&

Br tûfan kopar da gözyaşı deryâsında, Nûh'un Gemisi bile bir damlasında deryâyı boylar.

Dağları çatan, gökleri tutandır hüznü doğuran. Nasıl boğulur su, ateş nasıl tutuşur?

Hüzün, visâli müjdeler ve yanıp kul olan dönmez küle!

Gece koyulaştıkça adım sesleri duyulur şafakların.

Siyah, bir karanlığın içinde kapkara olana dek kararır.. tâ ki simsiyah bir zifirinin sınırına erer de belirir ve bildirir. Nihâyet rengi atar, aksini bulur, zıddına döner.. gün doğar.

Hüzün ki; güldürendir ve ağlatandır aşk!

Bir dağ devrilir, toz duman olur.. yerle bir olur bir vatan. Bir şehir diken diken batar, kol kanat gerer bir ağaç.

Hüzün, bir denizi boğarken.. bir ummanın kapısını aralamak için hazır kıta bekler aşk.

İnsan ağlar, su yükselir, gemi gelir, tufan diner ve döner her şey aslına!

 

Aşkı gördüm, sarhoştu, diyordu ki: Belâyım ben, belâyım ben, belâyım.

 

Dîvân-ı Kebîr, Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî

 

İnsan ne kadar severse, o oranda kaderi bilir. Çünkü aşk, semavi sırların usturlabıdır. Aşk, kalp gözüne sürülen ve gözü açan bir sürmedir…

 

Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî

 

Herkes dünyada bir dost seçti, bizim sevgilimiz de, bizim dostumuz da aşk...

 

Dîvân-ı Kebîr, Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî

 

Ey aşk, herkesin yanında birçok adın sanın var, fakat ben dün bir ad daha taktım sana, bir adını daha söyledim: İlâcı olmayan dert...

 

Dîvân-ı Kebîr, Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî

 

Aşk, kimseye niyazı ve ihtiyacı olmayan Allah'ın vasıflarındandır...

 

Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî

Mesnevi-i Şerif, Mevlana Celaleddin-i Rumi

 Öyleyse aşk nedir? O bir yokluk denizi.

Aklın onu idrak etmede ayağı kırıktır...

Mesnevi-i Şerif, Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî